به گزارش پایگاه خبری بانکداری الکترونیک، به نقل از بیمه داری نوین همرسانی داده‌ها میان شرکت‌های مستقل از هم، کارایی عملیاتی را بهبود می‌بخشد و از پتانسیل استراتژیک بالایی به جهت تغییر شکل زنجیره ارزش بیمه برخوردار است.

انگیزه‌ای برای افزایش کارایی در بازارهای بیمه وجود دارد که با تغییراتی در نحوة جمع‌آوری، پردازش، ذخیره و به اشتراک‌گذاری داده‌ها همراه شده است. استراتژی‌های نوآورانه دیجیتالی و همرسانی (اشتراک‌گذاری) داده‌ها به منظور کاهش هزینه‌ها و توسعه محصولات، خدمات و کانال‌های جدید و ارائة نوآوری در سراسر زنجیره ارزش بیمه از انگیزه‌های افزایش کارایی هستند.

با تهدیدات رقابتی از جانب تازه‌واردان در صنعت بیمه، یعنی شرکت‌های نوپا و غول‌‌های فناوری هوش مصنوعی، انگیزه قوی برای شرکت‌های مستقر به جهت پاسخگویی و سازگاری با استفاده از فناوری‌‌های دیجیتال پیشرفته و اپ‌های کاربردی هوش مصنوعی (AI) ایجاد شده است.

نظرسنجی اخیر شرکت بیمه‌ای Willis Towers Watson (WTW) نشان داده است که کارشناسان صنعت انتظار دارد که تحولی طی سه تا پنج سال آینده رخ دهد؛ اما متخصصان تهدیدی فوری را در 12 ماه آینده احساس نمی‌کنند.

این یک مثال کلاسیک از وضع پیچیده برای شرکت‌های مستقر در بازارهایی است که در حال گذار هستند؛ یعنی زمانی که مزایای واضحی را می‌‌توان مشاهده کرد؛ اما تغییر مخاطره‌‌آمیز است و بازارهای فعلی همچنان سودآور هستند. شرکت‌های بیمه فعال با دو سؤال کلیدی روبه‌رو هستند.

همرسانی داده‌ها و سناریوهای بازار در آینده چه هستند و چه زمانی این اتفاق خواهند افتاد؟ در این مقاله چگونگی تغییر اشتراک‌گذاری داده‌ها در زنجیره ارزش بیمه مورد بررسی قرار می‌گیرد، چهار مدل به اشتراک‌گذاری داده و سناریوهای بازار معرفی شده و انتخاب‌های استراتژیک ضروری پیش روی صنعت بیمه شناسایی می‌شود.

به اشتراک‌گذاری داده در سراسر زنجیره ارزش بیمه

بازارهای بیمه با قراردادهای توافق‌شده میان بیمه‌شده و شرکت بیمه و تبادل اطلاعات از مشتری و سپس در امتداد زنجیره ارزش بیمه تعریف می‌شود که از مجموعه‌ای از انواع مختلف سازمان‌ها تشکیل شده است و از طریق روابطی با یکدیگر به هم متصل شده‌اند تا یک شبکه بازار را شکل دهند. شکل 1 یک تصویر شماتیک از نحوه اتصال مشتریان خرده‌‌فروشی و تجاری، شرکت‌های بیمه، کارگزاران، بازارهای الکترونیکی، شرکت‌های بیمه اتکایی، بازارهای سرمایه و رگولاتوری‌ها در یک زنجیره ارزش بیمه پیچیده است. به اشتراک‌گذاری داده با فناوری دیجیتال، کلان داده و هوش مصنوعی و همچنین رگولاتوری‌ها شروع می‌شود.

انواع داده‌های بیمه‌ای

بیمه‌نامه‌ها به انواع داده‌ها نیاز دارند که میان بیمه‌نامه‌های وابسته به خط بیمه‌ای خاص (به عنوان مثال، بیمه خرده‌فروشی خودرو یا اموال و تلفات) و هدف ارتباط (مانند به اشتراک گذاشتن داده‌های مشتری، جلوگیری از کلاهبرداری یا واسطه‌گری معامله) متفاوت است. با این حال میان مشتری و ارائه‌دهندة بیمه، می‌توان برخی از دسته‌بندی‌های گسترده را برای همه بازارهای بیمه تعریف کرد:

• اطلاعات مشتری

• دارایی مورد بیمه و قرار گرفتن در معرض آن

• داده‌های تلفات تاریخی

• داده‌های رفتاری از تله ماتیک، اینترنت اشیا در ساختمان‌ها و ردیاب‌های تناسب اندام

• تعریف فرآیند کسب و کار و داده‌های مرتبط، به عنوان مثال، مدیریت بیمه‌نامه و پردازش مطالبات

• ریسک محاسبه شده بیمه (یعنی زیان تخمینی)

• داده‌های غیر بیمه‌ای مرتبط، به عنوان مثال، خطرات طبیعی، نقشه‌برداری، داده‌های GPS و اطلاعات آب و هوا

مزایای کسب و کار از اشتراک‌گذاری داده‌ها در زنجیره ارزش بیمه

به خوبی ثابت شده است که به اشتراک‌گذاری داده‌ها میان شرکت‌های جداگانه کارایی عملیاتی را بهبود می‌‌بخشد، شفافیت و دقت داده‌‌ها را در یک زنجیره ارزش افزایش می‌‌دهد و پاسخ بسیار مؤثرتر و هماهنگ‌تری به تغییرات خارجی در بازار (مانند تغییرات در تقاضا، طراحی‌های محصول جدید و ملزومات قانونی) ایجاد می‌کند.

نظرسنجی اخیر TECHNGI از کارشناسان صنعت بیمه تأیید می‌کند که شرکت‌های بیمه مزایای متعدد و مهمی را برای به اشتراک‌گذاری بهتر داده‌ها در زنجیره ارزش بیمه می‌بینند. با این حال اگرچه شواهد قوی مبنی بر نوآوری در توافقات دوجانبه میان شرکای نزدیک وجود دارد؛ اما همچنین کارشناسان تأیید می‌کنند که موانع قابل توجهی برای به اشتراک‌گذاری داده‌های گسترده‌تر وجود دارد که می‌توان آنها را به سه گروه طبقه‌بندی کرد:

• تجاری: مربوط به حفاظت از مالکیت معنوی (IP) و مزیت رقابتی

• حقوقی: عمدتاً از قوانین حفاظت از داده‌ها و محدودیت‌های قراردادی

• هزینه‌های فناوری و داده: مثلاً هزینة آماده‌سازی داده‌ها، فقدان استانداردهای فنی و مسائل یکپارچه‌سازی سیستم‌ها

این مسئله این موضوع را مطرح می‌کند که چگونه بر این موانع با چه سرعتی و توسط چه کسی غلبه می‌شود.

به اشتراک‌گذاری داده‌ها و سناریوهای بازار

علاوه بر تداوم زنجیره ارزش بیمه فعلی نشان داده شده در شکل 1 که سیستمی است که با تسلط روابط دو جانبه مشخص می‌شود، تجربه در سایر بخش‌ها نیز نشان می‌دهد که چهار سناریو بازار می‌تواند ظاهر شود: بازارهای الکترونیکی، شبکه‌های تجاری هوشمند، پلتفرم‌های داده و اکوسیستم‌‌ها (اینها معمولاً توسط یک شرکت فناوری بزرگ کنترل می‌‌شوند) و اعتمادسنجی داده.

بازار الکترونیک

بازارهای الکترونیکی، پلتفرم‌‌هایی دیجیتالی هستند که چندین خریدار و چند فروشنده را به وسیله جابه‌جایی سریع و کم هزینه بین رقبا به هم متصل می‌کنند. در بازارهایی که سطح وابستگی متقابل میان مشتری و تأمین‌کنندة پایین است و یک رابطه مستمر قوی برای ارائة خدمات مهم نیست، بازارهای الکترونیکی از نظر اقتصادی جذاب هستند.

این امر در استفاده گسترده از وب سایت‌های مقایسه قیمت برای بیمه خانه و خودرو در ایالات متحده و اروپا مشهود است، جایی که تعداد انگشت‌شماری از وب سایت‌های مقایسه قیمت غالب به طور قابل توجهی بر جذب مشتری جدید و از دور خارج کردن رقبا تأثیر می‌گذارند و در یک نقطه خاص تمدید اتفاق می‌افتند.

یک مثال تجارت به تجارت (B2B) بازار کارگزاری بیمه است. Imarket Polaris یک بازار الکترونیکی است که سیستم‌های کارگزار و بیمه‌گر را به هم متصل می‌کند تا ارزیابی ریسک به صورت لحظه‌ای و قیمت‌گذاری برای طیف وسیعی از محصولات بیمه تجاری را با توجه به تأمین‌کنندگان رقیب تسهیل کند.

شبکه هوشمند کسب و کار (SBN)

شبکه کسب و کار هوشمند شبکه‌ای از سازمان‌‌های مجزا تشکیل شده است که از طریق مجموعه‌ای از اهداف استراتژیک مشترک به هم متصل شده‌‌اند و از طریق اتصال دیجیتال و اشتراک‌گذاری پیشرفته داده کار را آسان می‌کنند.

SBN شبکه‌ای از اعضاست که همکاری نزدیک با یکدیگر را انتخاب می‌کنند. یک نقش کلیدی در SBN «سازمان‌دهنده» یا سازمان هماهنگ‌‌کننده است که در سراسر شبکه تجاری هوشمند فعالیت می‌‌کند و ساختار کلی و عضویت شبکه را تعیین می‌کند.

استانداردهای داده مانند استانداردهای تجارت الکترونیکی Polaris و استانداردهای الکترونیکی، فرم‌ها و ابزارهای نرم‌افزاری ACORD، تکامل موفقیت‌آمیز شبکه‌های هوشمند را با بهبود کارایی عملیاتی، کاهش هزینه به اشتراک‌گذاری داده‌ها با شرکای اقتصادی و تعریف فرآیندهای تجاری مشترک در راستای زنجیره ارزش تسهیل می‌کنند.

نکتة مهم این است که SBN‌ها نسبت به ادغام عمودی در زنجیرة تأمین انعطاف‌پذیرتر هستند؛ زیرا سازمان‌های جدید می‌توانند به شبکه سوئیچ شوند و سازمان‌هایی که دیگر مورد نیاز نیستند یا تصمیم به ترک آن ندارند، می‌توانند قطع شده و از شبکه جدا شوند.

شبکه‌های هوشمند کسب و کار ثبات بیشتری نسبت به یک بازار الکترونیکی ارائه می‌دهند؛ بنابراین می‌توان اعتماد و تداوم را در روابط ایجاد کرد. فناوری‌های جدید مانند بلاکچین می‌‌توانند به عنوان بخشی از زیرساخت دیجیتال برای ایجاد یک شبکه تجاری هوشمند مورد استفاده قرار گیرند و شواهد اولیه از این اتفاق در شرکت‌هایی مانند b3i وجود دارد که روابط نزدیک بین شرکت‌‌های بیمه و بیمه اتکایی را برای تبادل امن داده‌‌های ریسک تسهیل می‌کنند که مبتنی بر یک زبان مشترک است.

در بازارهای بیمه، نامزدهای نقش تنظیم‌کننده، بیمه‌‌گران اصلی، کارگزاران و شرکت‌های بیمه اتکایی هستند. این نقش مستلزم ترکیبی از نفوذ و اعتبار ناشی از موقعیت موجود سازمان در زنجیره ارزش بیمه، همراه با درجه بالایی از تخصص و ظرفیت برای ارائة نوآوری و رهبری دیجیتال است.

بسترهای داده و اکوسیستم‌های بیمه

یک پلتفرم داده، مرکز ثقل داده‌های بیمه را به یک پلتفرم داده منتقل می‌کند، که ممکن است توسط یک شرکت تجارت الکترونیک یا شرکت اتوماسیون‌سازی یا یک غول فناوری مانند Tencent، Google یا Apple مدیریت شود.

در این سناریو، داده‌های بیمه بخشی از یک اکوسیستم بسیار بزرگ‌تر خواهد بود و خدمات بیمه‌‌ای تابع خدمات دیگری مانند حمل ‌و نقل و جابه‌جایی، سلامت، خدمات اموال یا تجارت الکترونیکی خواهد بود.

غول‌های فناوری به طور بالقوه دارای مزایای داده و تجزیه و تحلیل قابل توجهی نسبت به شرکت‌های بیمه مستقر هستند و می‌توانند از آنها برای پذیرش و ادغام شرکت‌های InsurTech در پلتفرم خود استفاده کنند، که متخصصان حرفه‌ای صنعت را می‌طلبد.

اعتمادسازی داده‌ها

اعتمادسازی داده‌ها یک ساختار قانونی و تکنولوژیکی است که امکان به اشتراک‌گذاری سازگار، اخلاقی و ایمن داده‌های حساس را در میان شبکه‌ای از ارائه‌دهندگان داده فراهم می‌کند.

ویلیس تاورز واتسون به طور فعال در حال بررسی این مفهوم است و استفاده آزمایشی از آن را در بخش بیمه انجام داده است. اعتمادسازی داده‌ها می‌تواند بسیاری از اصطکاک‌های موجود را از موانع تجاری، قانونی و تکنولوژیکی شناسایی شده در بررسی TECHNGI حذف کند.

این امر از طریق طراحی حریم خصوصی و همچنین با شناسایی موارد استفاده با مزایای تجاری و اجتماعی قانع‌‌کننده از اشتراک‌گذاری داده‌ها مثلاً اشتراک‌گذاری داده‌‌های مطالبات کل صنعت به منظور جلوگیری از کلاهبرداری و به اشتراک‌گذاری داده‌های ضرر ناشی از فاجعة طبیعی برای ساخت مدل‌های ریسک قوی‌تر به دست می‌آید.

صنعت بیمه به وضوح به سمت محصولات و خدمات دیجیتالی و مبتنی بر داده پیش می‌‌رود که شخصی‌سازی بیشتری را ارائه می‌دهد و واسطه‌ها را حذف می‌کند و این در حالی است که هزینه را کاهش می‌‌دهند و مصلحت و ارزش را برای مشتریان افزایش می‌‌دهند. یکی از بزرگ‌ترین چالش‌‌ها در این سفر دیجیتالی شدن، کمبود داده‌‌های باکیفیت و قابل استفاده و مهارت‌های فناوری علوم داده و مهارت‌های یادگیری ماشین است.

پایلوت (نسخه آزمایشی) Willis Towers Watson نشان داد که یک Data Trust اعضای یک «کنسرسیوم حداقل قابل دوام» (MVC) از ارائه‌دهندگان داده را تشویق می‌کند تا داده‌ها و منابع را برای حل یک مشکل مشترک به اشتراک بگذارند.

این به اشتراک‌گذاری داده تا زمانی است که سیاست‌های روشنی برای حاکمیت داده وجود داشته باشد، فناوری‌هایی که از حریم خصوصی محافظت می‌‌کنند (مانند یادگیری فدرال و حریم خصوصی متفاوت) ایجاد شوند و همچنین توافق‌‌نامه‌های تجاری بین اعضای MVC که اشتراک عادلانه ارزش تولید شده از طریق همکاری را تضمین می‌‌کند، صورت پذیرند.

سناریوهای صنعت بیمه

در نظرسنجی TECHNGI، از پانل متخصصان صنعت در مورد چگونگی و زمان به اشتراک‌گذاری داده‌ها در (بیمه) و بیمه خوداتکایی و در چه مدت زمانی سؤال شد. اکثریت انتظار تغییرات قابل توجهی را در یک افق زمانی سه الی پنج ساله داشتند؛ اما تغییری را طی 12 ماه آینده احساس نمی‌کردند.

آنها فکر می‌کنند که نتیجه احتمالاً ترکیبی از سناریوهای ذکرشده در بالاست. با وجود اینکه شرکت‌کنندگان، بازارهای الکترونیکی را ترجیح می‌دادند، مشخص نیست، در صورت وجود، کدام یک بر آن تسلط خواهند داشت.

تأخیر زمانی سه تا پنج ساله برای ایجاد تغییر قابل توجه است و توسط اقلیت قابل توجهی از پاسخ‌دهندگان نظرسنجی که هنوز وضعیت موجود را در سه الی پنج سال گذشته می‌بینند، پشتیبانی می‌شود.

با این حال تفسیر Willis Towers Watson این است که سطح بسیار بالاتری از فوریت برای تغییر وجود دارد و اینرسی شرکت‌های مستقر نمونه‌ای از معضل مرتبط با نوآوری است و تأثیرات مخرب پلتفرم‌های داده و اکوسیستم‌‌ها را دست کم می‌‌گیرد.

انتخاب‌های استراتژیک ضروری برای شرکت‌های بیمه فعلی

قراردادهای دوجانبه اشتراک داده موجود ارزشمند هستند؛ اما به طور کامل از ارزش استراتژیک داده‌ها از دیدگاه موجود در سطح بازار استفاده نمی‌کنند. ادغام عمودی، یعنی مالکیت مشترک زنجیره ارزش بیمه، گزینه مناسبی برای شرکت‌های بیمه نیست؛ زیرا بسیار گران و غیر قابل انعطاف است.

بنابراین شرکت‌های بیمه باید سناریوهای جدید بازار را بپذیرند و استراتژی‌‌هایی را توسعه دهند که از دانش و تخصص، روابط و داده‌‌های موجود آنها استفاده کند. این کار مستلزم ارزیابی مجدد ظرفیت‌های بنیادی و رویکرد جدیدی به مدل‌های کسب‌ و کار است که از یک شبکه خارجی یا بازار به جای تمرکز درونی استفاده می‌کند.

چشم‌انداز تمرکز استراتژیک برای یک شرکت بیمه فردی باید بیشتر بر ایجاد تمایز محصول از طریق تجزیه و تحلیل به جای مالکیت اختصاصی داده‌‌های خام باشد. این امر مستلزم نیاز به افزایش اشتراک‌گذاری داده‌ها و سرمایه‌گذاری در علوم داده و مهارت‌های هوش مصنوعی (AI) است.

بازارهای الکترونیک در حوزه‌هایی که محصولات استاندارد شده‌اند و نیازی به همکاری نزدیک بین خریداران و فروشندگان نیست، به طور مؤثر جواب می‌دهند؛ بنابراین بازارهای الکترونیکی در بازارهای مصرفی که خدمات بیمه استاندارد شده و به خوبی درک شده‌اند، به موفقیت خود ادامه خواهند داد. به عنوان مثال وب سایت‌های مقایسه‌ای در بیمه خودرو و خانه.

همچنین بازارهای استاندارد شده‌ای در بازارهای B2B (Business-to-Business) وجود دارد که احتمالاً مفهوم داده باز در آنها رشد می‌کند. اینجاست که صنعت به عنوان یک کل موافقت می‌کند که اطلاعات را به اشتراک بگذارد و از مالکیت داده به عنوان مبنای رقابت استفاده نکند.

مثلاً OASIS یک هاب باز است که به اشتراک‌گذاری رایگان داده‌های محیطی و ریسک را تسهیل می‌کند تا توسط یک زبان مدل‌سازی مشترک پشتیبانی می‌شود. منافع مشترک و نیاز به درک بهتر جهانی مهم‌تر از مزیت رقابتی یک شرکت واحد است.

در بازارهای مصرف تخصصی مانند سلامت و روابط B2B بین شرکت‌های بیمه و بیمه اتکایی و در بازار سرمایه، شبکه‌های کسب و کار هوشمند به منصه ظهور خواهد رسید. SBN‌ها (شبکه هوشمند کسب و کار) نیاز به هم‌سویی نزدیک میان اعضای تشکیل‌دهنده خود دارند؛ بنابراین نقش «ارکستراتور» بسیار مهم است.

SBN یک سازمان اصلی است که شبکه را حول مجموعه‌ای از اهداف استراتژیک مشترک ایجاد می‌کند و رهبری را در زمینه‌هایی مانند استراتژی فناوری، نوآوری و تکامل مستمر شبکه از جمله عضویت در آن، ارائه می‌دهد. شرکت‌های بیمه فعلی رقبای طبیعی برای این نقش هستند، هر چند شرکت‌های بیمه اتکایی و کارگزاران نیز می‌‌توانند در این نقش مشروعیت داشته باشند.

SBN‌ها فرصت جالبی را برای شرکت‌های InsurTech ارائه می‌دهند؛ زیرا SBN‌ها ذاتاً از نظر روابط جدید، از جمله مشارکت‌های فناوری، انعطاف‌پذیر هستند؛ بنابراین احتمال بیشتری وجود دارد که از خدمات InsurTech استقبال کنند.

پلتفرم‌های داده و اکوسیستم‌های بیمه به مقیاس عظیمی نیاز دارند. موفقیت Ping An در این زمینه بر اساس گسترش به سایر بخش‌های بازار از جمله مراقبت‌های بهداشتی و بانکداری و پایگاه کاربری بزرگ با بیش از 500 میلیون مشتری شکل گرفته است.

برای شرکت‌‌های بیمه اروپایی و آمریکایی که این مقیاس یا حضور فرابخشی را ندارند، یک استراتژی پلتفرم داده مستلزم تغییر موقعیت صنعت بیمه موجود و همکاری و یکپارچه‌‌سازی گسترده بین بخشی است.

اگر یک غول فناوری بخواهد از مقیاس خود برای ورود به بازار بیمه با یک استراتژی پلتفرم استفاده کند، متصدیان فعلی یا با تلاش برای جلوگیری از حرکت از طریق پیشنهادات برتر یا با پذیرش ابتکار عمل و تبدیل شدن به یک جزء جدایی‌ناپذیر از یک اکوسیستم بزرگ‌تر مجبور به پاسخگویی خواهند شد.

اعتماد‌سازی داده پتانسیل قابل توجهی برای اعمال شدن بر روی داده‌های بسیار حساس مانند داده‌های خسارت و مطالبات یا به اشتراک‌گذاری اطلاعات بین رقبای مستقیم دارند؛ مثلاً در بازارهای بیمه سلامت ممکن است ترکیب ژنتیک، داده‌های بیمه و اطلاعات بیمار برای ساخت خدمات مبتنی بر هوش مصنوعی ضروری باشد.

ترکیب داده‌‌ها برای توسعه و اصلاح الگوریتم‌‌های هوش مصنوعی ضروری است؛ اما صاحبان داده‌ها ممکن است تمایلی نداشته باشند یا نتوانند داده‌ها را با سازمان‌‌های دیگر به اشتراک بگذارند، بنابراین یک نهاد امانی جداگانه در قالب یک اعتمادساز داده‌‌ای می‌تواند بر مشکلات که ممکن است به نظر موانعی غیر قابل عبور باشند، غلبه کند. یک مثال ساده‌تر ترکیبی از داده‌های خسارت از شرکت‌های بیمه رقیب برای مبارزه با مطالبات دروغین است.

سخن پایانی (نگاهی به آینده)

رویکرد موقت و افزایشی فعلی به اشتراک‌گذاری داده‌ها که اساساً بر اساس توافق‌نامه‌ها و مشارکت‌های دوجانبه است، توانایی صنعت بیمه را به عنوان یک کل به منظور بهبود سودآوری خود دچار تحول می‌کند.

بکارگیری نسبتاً آهسته استانداردهای داده برای غلبه بر موانع به اشتراک‌گذاری، بیمه را به طور فزاینده‌ای جذاب می‌کند تا تغییر اساسی را در سطح یک شرکت جدید مانند یک غول فناوری و تعداد بی‌شماری از استارتاپ‌های هوش مصنوعی که محصولات و خدمات جدید را راه‌اندازی می‌کنند، ایجاد کنند.

ترکیبی از شبکه‌های کسب ‌و کار هوشمند که توسط شرکت‌‌های بیمه فعلی، بازارهای الکترونیکی و اعتمادسازی داده‌ها که با استفاده پیشرو از فناوری دیجیتال و استانداردهای داده ترکیب شده، راهگشای مسیر موفقیت صنعت بیمه از موقعیت فعلی خود و ایجاد فضای رقابتی و موانع فناوری برای تازه‌واردان است.

منبع: https://www.wtwco.com/en-PH/Insights/2021/02/data-sharing-models-in-the-insurance-industry