به گزارش پایگاه خبری بانکداری الکترونیک ، پردازش هر تراکنشِ اندک بیت‌کوین، حدودا ۱۷۶ دلار برای استخراج‌‌کنندگان (Miners) اروپایی و آمریکایی هزینه دارد. در ‌‌واقع، این پردازش به حدود ۱۷۳/ ۱ کیلووات‌‌ساعت برق احتیاج دارد (معادل برق مصرفی شش هفته یک خانه معمولی در آمریکا)‌. اگر میانگین بهای هر کیلووات‌‌ساعت برق را ۱۵ سنت در نظر بگیریم، بهای برق پردازش هر تراکنش برای ماینرها ۱۷۶ دلار خواهد بود. با‌‌توجه‌‌ به قیمت انرژی برق، روشن‌‌کردن دستگاه استخراج بیت‌کوین با هزینه برق خانگی در کشورهای اروپایی و آمریکایی کاری نامعقول است.

البته نباید از این موضوع نیز غافل شویم که براساس گزارش خبرگزاری رویترز، در اواسط ژانویه ‌‌۲۰۲۲، هزینه انرژی در کشورهای اروپایی در سال جدید دو برابر شده است. بی‌‌شک هیچ استخراج‌‌کننده‌‌ای تمایل ندارد به‌‌جای کسب سود، هزینه اضافی از جیبش پرداخت کند؛ بنابراین در حال حاضر بسیاری از ماینرها برای اینکه در این صنعت دوام بیاورند، به‌‌دنبال پیداکردن بهترین کشورها برای استخراج هستند. ناگفته نماند دولت برخی کشورها مانند مصر، قطر، ویتنام، پاکستان، مراکش و نپال استخراج را ممنوع اعلام کرده‌‌اند. با ‌‌این‌‌حال، به نظر نمی‌‌رسد هیچ ممنوعیتی شبیه به ممنوعیت استخراج در چین به این صنعت شوک وارد کرده باشد. پیش از این ممنوعیت، چین مقصد اول ماینرهای ارز دیجیتال بود. این کشور بیش از ۷۵ درصد از قدرت استخراج را در دست داشت و سالانه ۶‌‌میلیارد دلار سود نصیب ماینرها می‌‌کرد. با ‌‌این‌‌حال، دولت چین در سپتامبر ‌‌۲۰۲۱ قانونی تصویب کرد که به‌‌موجب آن، تمام فعالیت‌‌های مربوط به حوزه کریپتو از‌‌جمله استخراج ممنوع اعلام شد. این تصمیم دولت چین سبب شد ماینرهای بسیاری به سوی مناطق جغرافیایی دیگر روانه شوند؛ مناطقی که هزینه برق ارزان‌‌تر و قوانین مقبول‌‌تری دارند. در‌‌واقع، بهشت ماینرها جایی است که هزینه برق ارزان باشد و قانون‌‌گذاران هم سختگیری چندانی درباره فعالیت‌‌های استخراج ارزهای دیجیتال نکنند. عوامل دیگری هم در جذب یا دفع ماینرها از مناطق جغرافیایی مختلف موثرند.

چین دیگر بهترین کشور برای استخراج نیست

روند صعودی ارزهای دیجیتال در سال‌های ۲۰۲۱ و ۲۰۲۲ ثابت کرد که اکنون در میانه تب طلای دیجیتال زندگی می‌‌کنیم. همان‌طور که در سال ۱۸۴۹ بسیاری در سودای استخراج طلا در ایالات متحده آمریکا به‌‌سمت رودخانه‌های کالیفرنیا هجوم بردند، در‌‌ حال حاضر نیز بسیاری از سرمایه‌‌گذاران و کارآفرینان آماده سفر به مناطقی هستند تا بتوانند راحت‌‌تر طلای دیجیتال‌(بیت‌کوین) استخراج کنند. این روند پس از ممنوعیت استخراج در چین شدت بیشتری گرفته است. همان‌طور‌‌ که می‌‌دانید، شبکه بیت‌کوین از یک دفترکل توزیع‌‌شده (Distributed Ledger) و سازوکار اجماع اثبات کار (PoW) برای پردازش تراکنش‌‌ها استفاده می‌‌کند. اثبات کار مبتنی بر فرآیندی به نام هشینگ (Hashing) است که حل مسائل پیچیده ریاضی با استفاده از توان محاسباتی بسیار زیاد را شامل می‌شود. ماینرها با استفاده از دستگاه‌های پیشرفته استخراج و مدارهای مجتمع با کاربرد خاص یا ای‌سیک‌‌ها (ASIC) این مسائل را حل می‌‌کنند و در مقابل از بیت‌کوین‌‌ پاداش می‌گیرند.

نکته مهم اینکه مصرف برق این دستگاه‌ها زیاد است و تاثیرات مخربی نیز بر محیط‌‌‌‌زیست می‌‌گذارند. همچنین‌ مناطق اصلی برای استخراج ارزهای دیجیتال مناطقی هستند که بخش زیادی از نرخ هش (Hash Rate) بیت‌کوین را در‌‌ اختیار دارند. در سپتامبر ‌‌۲۰۱۹، چین ۷۵‌‌درصد از قدرت استخراج شبکه بیت‌کوین را در‌‌اختیار داشت. با وجود این، دخالت‌‌های دولتی و عوامل دیگر دست‌‌به دست دادند تا قدرت استخراج ماینرهای ساکن در چین تا آوریل ‌‌۲۰۲۱، به ۴۶‌‌درصد برسد و پس از ممنوعیت قانونی استخراج در سپتامبر ‌‌۲۰۲۱، این میزان تا صفر درصد کاهش پیدا کرد. به‌‌دلیل اهمیت چین در این صنعت، هنگامی که دولت این کشور استخراج ارزهای دیجیتال را ممنوع اعلام کرد، سقوط سنگینی را در بازار کریپتو شاهد بودیم. با‌‌این‌‌حال، ممنوعیت استخراج چین شمشیری دولبه بود؛ زیرا این فرصت را برای مناطق صنعتی دیگر ایجاد کرد تا جای خالی آن را بگیرند. علاوه بر‌‌ این، کوچ‌‌کردن ماینرها به‌‌ خارج از چین برخی از نگرانی‌‌های زیست‌‌محیطی درباره استخراج بیت‌کوین را نیز کم‌‌رنگ‌‌تر کرد. به‌‌گزارش نشریه فورچن (Fortune)، حدود ۶۳‌‌درصد از تولید برق در چین وابسته به منابع زغال‌‌سنگ و منابعی است که موجب تولید ‌‌آلاینده‌های زیست‌‌محیطی می‌شود. ویژگی‌‌های متعددی می‌توانند مکانی خاص را برای استخراج مطلوب و مناسب کنند. برخی از این ویژگی‌‌ها عبارت‌اند از: هزینه برق و انرژی/ پایداری انرژی/ زیرساخت‌‌های موجود/ سیاست‌های پایدار و سازگاری دولت‌ها/ ظرفیت نوآوری و تمایل به‌‌ پذیرش فناوری‌‌های جدید.

قیمت انرژی: استخراج بیت‌کوین و سایر ارزهای دیجیتال به‌‌ انرژی فراوانی نیاز دارد؛ بنابراین، سودآورترین مناطق برای استخراج مناطقی هستند که کمترین هزینه را داشته باشند. به‌‌عبارت دیگر، استخراج بیت‌کوین کاری کم‌‌بازده است که سوددهی آن در وهله اول به هزینه انرژی مصرفی بستگی دارد. به‌‌همین‌‌دلیل، منابع انرژی نسبتا ارزان عامل اصلی برای استخراج ارزهای دیجیتال به‌‌شمار می‌‌آیند.

پایداری: همواره انتقادهای فراوانی درباره مصرف انرژی شبکه بیت‌کوین مطرح بوده است. جالب است بدانید پردازش بیت‌کوین می‌تواند به‌‌اندازه مصرف برق یک سال کشور چک باشد. این واقعیت از دید ماینرهایی که به‌‌دنبال کسب سود بدون تخریب محیط‌‌زیست هستند، دور نمانده است. بنابراین‌ استخراج‌‌کنندگان بیت‌کوین اغلب به‌‌دنبال مکان‌‌هایی با دسترسی به منابع انرژی پاک و تجدیدپذیر و زیرساخت‌‌های مطلوب هستند. بسیاری از مناطقی که در فهرست این مطلب معرفی می‌‌کنیم، شبکه‌های برق مطمئن و پایدار دارند و از توربین‌‌های بادی و منابع خورشیدی و برق‌‌آبی استفاده می‌‌کنند.

زیرساخت‌‌های موجود: استخراج بیت‌کوین به منابع تغذیه پایدار و فضاهای تهویه‌‌شده‌‌ای نیاز دارد تا بتوانند از صدها ردیف ای‌‌سیک پشتیبانی کنند. مکان‌‌هایی با فضاهای صنعتی خالی و مقرون‌‌به‌‌صرفه برای این کار ایدئال هستند.

سیاست‌های حکومتی: ثبات سیاسی همیشه سرمایه‌‌گذاری‌‌ها را تسهیل می‌‌کند. صاحبان باهوش کسب‌‌وکارها تمایل بیشتری به سرمایه‌‌گذاری در مکان‌‌هایی دارند که سیاست‌ها و چشم‌‌انداز مطلوبی به این صنعت داشته باشند. بنابراین، اولویت ماینرها مناطقی با ثبات سیاسی و سیاست‌های معقول و ثابت دولت درباره استخراج ارزهای دیجیتال و سرمایه‌‌گذاری مستقیم خارجی است.

تمایل به‌‌ پذیرش فناوری: اکوسیستم ارزهای دیجیتال پر از نوآوری و ابتکار است. مبتکران و نوآوران هم اغلب جذب مناطقی می‌شوند که تغییرات را بپذیرند و آینده‌‌نگر باشند. رشد شرکت‌های استخراج معمولا در مناطقی اتفاق می‌‌افتد که از ایده‌های به‌‌ظاهر غیرمنطقی، مانند پذیرش بیت‌کوین به عنوان ارز قانونی یا تولید انرژی ازطریق بازیافت گرمای خروجی شبکه استخراج استقبال کنند.

محبوب‌ترین مقصد ماینرهای بیت‌‌کوین در جهان

پس از بررسی ویژگی‌‌های مقاصد مختلف ماینرهای بیت‌کوین، نیویورک را می‌توان محبوب‌‌ترین مقصد ماینرهای بیت‌کوین در جهان دانست. نیویورک به گران‌‌بودن هزینه نیروی انسانی و زمین مشهور است؛ اما این ایالت هم یکی از پیشتازان استخراج بیت‌کوین در جهان محسوب می‌شود و ۹/ ۱۹ درصد از نرخ هش بیت‌کوین آمریکا را در‌‌اختیار دارد. بزرگ‌ترین مرکز استخراج ارز دیجیتال ایالات متحده آمریکا در نیویورک واقع شده است که برتری این ایالت را از نظر زیرساخت‌‌های لازم برای استخراج نشان می‌دهد. در‌‌ حال حاضر، وضعیت قانون‌‌گذاری در نیویورک برای شرکت‌های ارز دیجیتال مطلوب است. با ‌‌این‌‌حال با ‌‌‌‌توجه ‌‌‌‌به پیامدهای زیست‌‌محیطی بالقوه این صنعت، دولت در حال بررسی تصویب ممنوعیتی سه‌‌ساله برای استخراج ارزهای دیجیتال است. البته از آنجا‌‌که بخش زیادی از انرژی این منطقه از منابع تجدیدپذیر تامین می‌شود، تصویب قانون ممنوعیت استخراج در نیویورک بعید به نظر می‌‌رسد. حوادث چین نشان داد چگونه سیاست‌های نظارتی سرکوبگرانه می‌توانند نوآوری‌‌ها را از بین ببرند. گفتنی است سیاست‌ها و نگرانی‌‌های زیست‌‌محیطی در نیویورک نیز ممکن است در آینده به مشکلات مشابهی منجر شود. از طرفی تگزاس بیشترین نرخ هش را در‌‌اختیار ندارد؛ اما بهترین بستر را برای توسعه استخراج بیت‌کوین ایجاد کرده است. در‌‌واقع، شرایط فعلی در این ایالت با تمام ویژگی‌‌های مناسب قطب‌‌های استخراج بیت‌کوین هم‌‌خوانی دارد. در‌‌مجموع، پس از اعلام ممنوعیت استخراج در چین کوچ میلیونی جویندگان طلای دیجیتال به نقاط مختلف جهان را شاهد هستیم. در‌‌ این میان، نباید فراموش کنیم که برندگان اصلی این جریان مصرف‌‌کنندگان و محیط‌‌زیست هستند. خروج فرایند استخراج بیت‌کوین از چین و مهاجرت ماینرها به‌‌سمت منابع انرژی پایدار و تجدید‌‌پذیر ازنظر زیست‌‌محیطی به بیت‌کوین اعتباری دوچندان می‌‌بخشد و سود سرشاری را روانه جیب آمریکایی‌‌ها، کانادایی‌‌ها، روس‌‌ها و آفریقایی‌‌ها خواهد کرد.

منبع: دنیای اقتصاد