به گزارش پایگاه خبری بانکداری الکترونیک، «Proof of Work» و «Proof of Stake» به عنوان مکانیسم‌ اجماع شناخته می‌‌شوند و هنگام تأیید تراکنش‌‌ها در یک بلاک‌چین، امری مرکزی هستند.

ماینرها در شبکه بلاک‌چین برای یافتن هش رمزنگاری مورد استفاده در تعیین تراکنش با یکدیگر رقابت می‌کنند.

اگرچه یافتن هش دشوار است، اما تأیید آن آسان است. پس از تأیید، آن تراکنش به بلاک‌چین اضافه می‌شود و یک عمل انجام شده است.

Proof of Work

کاری که برای تأیید هش پنهان انجام می‌شود «Proof of Work» نامیده می‌شود.

رایانه‌‌ای که در شبکه است، ابتدا ارز دیجیتال را به عنوان پاداش دریافت می‌‌کند. در مورد بیت کوین این پاداش 5/6 بیت کوین است. این موضوع به استخراج بیت کوین معروف است.

Proof of Stake

«Proof of Stake» شکل جایگزین مکانیزم اجماع و کلید نسل دوم اتریوم (اتریوم 2.0) است.

در این مورد، قرار دادن یک دارایی در بلوک بعدی در یک زنجیره بلوکی، جایگزین استخراج بلوک‌ها می‌‌شود، همان‌طور که تحت Proof of Work انجام می‌شود.

یکی از نقاط ضعف اصلی Proof of Work انرژی است. برای یافتن هش رمزنگاری کمیاب به قدرت محاسباتی زیادی نیاز است.

ده‌‌ها و حتی صدها رایانه با هم ترکیب می‌‌شوند تا یک مغز پرسرعت را برای حل معادلات پیچیده ریاضی تشکیل دهند تا اولین کسانی باشند که Proof of Work را انجام می‌‌دهند و یک بلوک به دست می‌‌آورند.

این اثبات کار انرژی زیادی مصرف می‌کند و دلیل ناراحتی گروه‌های محیطی از استخراج بلاک‌چین و ارزهای دیجیتال است.

با این حال، برای Proof of Stake، اعتباردهندگان مقداری از ارز رمزنگاری شده خود را برای اثبات معتبر بودن بلوک به اشتراک می‌گذارند.

هنگامی که دارایی‌های رمزنگاری خود را به اشتراک می‌گذارند، به طور تصادفی انتخاب می‌شوند تا یک بلوک برای اعتبارسنجی پیشنهاد کنند.

سپس آن بلوک باید توسط اکثریت اعتباردهنده‌های دیگر احراز هویت شود یعنی کسانی که سود را هم با پیشنهاد یک بلوک و هم با تأیید اعتبار بلوک‌های پیشنهادی دیگران تأیید می‌کنند.

مترجم: مسعود اسکندری

منبع: https://www.zdnet.com/article/what-is-defi-everything-you-need-to-know-about-the-future-of-decentralised-finance/