به گزارش پایگاه خبری بانکداری الکترونیک، نوبتی هم که باشد نوبت صحبت در ارتباط با صرافی‌های غیرمتمرکز است. همان‌طور که میدانید تراکنش‌ها در یک بازار ارز دیجیتال به‌عنوان ستون فقرات آن شبکه شناخته می‌شوند. بااین‌حال، صرافی‌های فعلی، فلسفه عبارت «غیرمتمرکز» را زیر سؤال برده یا ارائه ضعیفی از آن را به نمایش گذاشته‌اند.

چهار رشته اساسی در هر صرافی را می‌توان سرمایه‌های سپرده شده، دفاتر ثبت سفارش‌ها، تطبیق سفارش‌ها و تبادل دارایی‌ها، دانست. به‌منظور ایجاد یک صرافی غیرمتمرکز یا DEX، می‌بایست تمامی این چهار فاکتور را به‌صورت غیرمتمرکز به اجرا در آورد.

در بیشتر صرافی‌ها تنها دارایی‌های مورد معامله غیرمتمرکزند، چراکه در این صرافی‌ها دارایی‌ها، همان ارزهای دیجیتالی هستند که بر بستر بلاک چین ایجادشده و هیچ قدرت مرکزی‌ای توان کنترل آن را ندارد. این در حالی است که سه عملکرد دیگر و به‌ویژه سرمایه‌های سپرده، به‌صورت متمرکز اجرا می‌شوند. ب

ه جهت وجود سیاست‌های شناخت مشتری (KYC) و قوانین ضد پول‌شویی، صرافی‌های ارزهای دیجیتالی موظف‌اند تا هویت افراد را شناسایی و با ایجاد محلی برای ثبت این اطلاعات، بانکی متمرکز از آنها را تهیه نمایند. صرافی‌های متمرکز به کاربران این امکان را می‌دهد که ارزهای مختلفی را خریدوفروش نمایند اما در عوض اکوسیستمی بدون نیاز به مجوز را نمی‌سازد.

در مباحث ساختاری، غیرمتمرکز بودن بدان معناست که هیچ سرور یا سرورهایی برای کنترل اطلاعات وجود نداشته باشد و شبکه از تعدادی نود توزیع‌شده تشکیل شود. در حال حاضر تنها صرافی به‌واقع غیرمتمرکز را می‌توان «بلاک نت» (BlockDX) دانست. دیگر نمونه‌هایی که از آنها به‌عنوان صرافی‌های غیرمتمرکز یاد می‌شوند، در چهار عملکرد یادشده نقص دارند.

دو نوع از صرافی‌های غیرمتمرکز

هر آن چه که باید در مورد صرافی‌های غیرمتمرکز بدانید

از آن جهت که صرافی‌ها، پیرامون معامله ارزها کار می‌کنند، دو مدل اساسی را می‌توان برای آنها می‌توان در نظر گرفت: «ارز محور» (currency-centric) و «غیر ارز محور» (currency-neutral). بنا بر تحقق هر یک از چهار عملکرد اصلی که پیش‌تر به آنها اشاره کردیم، این دو مدل می‌توانند متمرکز یا غیرمتمرکز باشند.

در صرافی‌های ارز محور، صرافی بر پایه یک پلتفرم بلاک چینی مانند اتریوم ایجاد می‌شود. در این نوع صرافی‌ها تنها دارایی‌های که در آن پلتفرم تعریف‌شده باشند قابل‌اجرا هستند. به‌عنوان مثال در صرافی‌ای که بر پایه اتریوم ایجادشده باشد، دارایی‌های ERC20 قابل‌استفاده خواهند بود. این نوع از صرافی‌ها به صرافی‌های سنتی نیز مشهورند.

در نمونه‌های جدید که از آنها با عنوان صرافی‌های غیر ارز محور یاد می‌شود، معماری صرافی به‌گونه‌ای نیست که ارز اصلی می‌تواند از چندین ارز مختلف ایجادشده باشد. این یعنی اکوسیستم ملزم به استفاده از یک ارز مشخص نیست. به‌وسیله این چنین صرافی‌هایی کاربران قادر خواهند بود تا بدون دارا بودن ارزهای مخصوص پلتفرم، اقدام به خرید فروش ارزهای دلخواه خود نمایند. وجود یک ارز مرجع در صرافی‌های ارز محور باعث می‌شد تا یک واسطه به‌واسطه‌ها افزوده شود، چراکه این صرافی‌ها به‌صورت کامل از پروتکل همتا به همتا بهره نمی‌برند. از صرافی‌های غیر ارز محور می‌توان به Bisq، altcoin.io و flyp.me اشاره کرد.

این پروژه‌های جدید این اجازه را به شما می‌دهند تا علاوه بر دارایی‌های مورد معامله، دفاتر ثبت سفارش و عملیات تطابق آنها را نیز به شیوه‌ای غیرمتمرکز انجام دهید. انجام این عمل نیز به‌وسیله بلاک چین صورت خواهد پذیرفت. از آنجایی که یک صرافی جامعه‌ای از کاربران است، وجود راهی برای انتشار و تطبیق سفارشات نیز وجود داشته باشد. یکی از این راه که از اعتماد نیز بی‌نیاز است، «مبادله اتمی» نام دارد. صد البته مبادله اتمی به‌تنهایی نمی‌تواند فاکتور بی‌نیاز بودن به اعتماد را بر آورده کند، چراکه در این روش به‌جای انتشار همگانی، انتشار به‌صورت همتا به همتا صورت می‌گیرد. در یک مبادله اتمی به‌جای انجام دو تراکنش اصلی (تراکنش اول ارسال سکه، سپس صبر کردن برای ارسال سکه‌های دیگر توسط دریافت‌کننده) تبادل به‌صورت یک عملیات تکی یا اتمی صورت می‌گیرد. روند انجام مبادله اتمی نیز به‌وسیله قراردادهای هوشمند میسر می‌شود. در این قراردادها که به‌عنوان یک واسطه بدون نیاز به اعتماد از آنها یاد می‌شود، مبادله زمانی انجام می‌گیرد که هر دو طرف معامله سکه‌های خود را تسلیم کرده باشند.

نقاط ضعف و قوت صرافی‌های غیرمتمرکز

واضح‌ترین مزیتی که یک صرافی غیرمتمرکز دارد، کاملاً شبیه به دیگر کاربردهای نظام‌های غیرمتمرکز در دنیاست. به‌وسیله این صرافی‌ها می‌توان دست واسطه‌ها را کوتاه کرده و شبکه‌ای همتا به همتا و بدون نیاز به هیچ‌گونه مجوزی را برای کاربران مهیا نمود. به عبارت دیگر در سیستم‌های غیرمتمرکز هیچ‌گونه قدرت مرکزی‌ای وجود ندارد که قادر باشد تا قوانین مختلف را به سیستم تحمیل کند و یا حتی ارزی را ممنوع یا جایگزین نماید. این مسئله زمانی از اهمیت بالاتری برخوردار می‌شود که بسیاری از کشورها در حال ممنوع کردن تبادل ارزهای دیجیتالی‌اند. چین و هند فعالیت صرافی‌های ارزهای دیجیتالی را ممنوع اعلام کرده و کشورهایی نظیر مکزیک، روسیه، عربستان سعودی و برزیل استفاده و فعالیت آنها را محدود نموده‌اند.

بدون صرافی‌های غیرمتمرکز، توانایی مردم در ارتباط با سرمایه‌گذاری در حوزه ارزهای دیجیتالی به دولت وابسته خواهد شد، از همین رو ارزهای دیجیتالی نسبت به بازارهای سنتی که در آن کالاها مبادله می‌شوند دموکراتیک‌تر خواهد بود. صرافی‌های متمرکز در طرف دیگر می‌توانند هدف آئین‌نامه‌ها و قانون‌گذاری‌های دولتی باشند و حکومت‌های می‌توانند نظارت‌های بیشتری را در قبال آنها منظور نمایند و حتی اقدام به اخذ مالیات از خریداران و فروشندگان این ارزها کنند.

از دیگر مزایایی که می‌توان به آنها اشاره نمود، امنیت بالای DEXهاست. سرقت‌های عظیمی که از صرافی‌های ارزهای دیجیتالی صورت گرفت، مانند سرقت بزرگ از صرافی Mt.Gox ناشی از متمرکز بودن کیف پول‌های داغ (Hot Wallets) بود که در این صرافی ذخیره شده بودند و به‌نوعی پاشنه آشیل آن بودند. در یک صرافی غیرمتمرکز، هر کاربر اختیار کاملاً خصوصی نسبت به دارایی‌های خود دارد، از همین رو نمی‌تواند در معرض خطر حمله‌های هکرها باشد. گرچه، بسیاری از صرافی‌ها مانند «بانکور»، ادعا می‌کنند که غیرمتمرکزند، اما در واقعیت آنها صرافی‌های هیبریدی هستند و بخش‌های متمرکز آنها آسیب‌پذیرند. به‌عنوان مثال، چیزی در حدود بیست و سه میلیون دلار از بانکور دزدیده شد و در این صرافی در پاسخ به این حمله، تمامی پروتکل را به حالت تعلیق درآورد که تنها در معماری‌های نیمه‌متمرکز امکان‌پذیر است.

همان‌طور که در ادامه به آن اشاره خواهیم کرد، صرافی‌های غیرمتمرکز از قراردادهای هوشمند استفاده می‌کنند تا به‌وسیله پروتکل‌های همتا به همتا تراکنش را اجرا نمایند. در صورتی که قراردادها امنیت بالایی داشته باشند، صرافی نیز می‌تواند در بستری بلاک چینی از امنیت کریپتوگرافی بهره‌مند شود. این در حالی است که قراردادهای هوشمند خود دارای نقاط ضعف بسیاری‌اند که ازجمله آنها می‌توان به پاریزها، سرریز، حملاتی که به شیوه ورود مجدد انجام می‌گیرند و … اشاره نمود. در تحقیقی که در ارتباط با سی و چهار هزار قرارداد صورت گرفت مشخص شد که این قراردادها دارای نقاط ضعف مشخصی هستند. حملات سایبری مختلف از جمله حمله به صرافی بانکور، بار دیگر لزوم وجود سیستم‌های ممیزی برای بررسی کدهای این قراردادها را نمایان کرد. به‌وسیله این سیستم‌ها می‌توان مانع از وقوع سو استفاده‌های احتمالی از اشکالات کدهای قراردادهای هوشمند شد.

از آن جهت که در صرافی‌های غیرمتمرکز، نیاز به تائید هویت از جانب برنامه‌های و سیستم‌های ثالث وجود ندارد، تراکنش‌ها نسبت به نمونه‌های متمرکز، از سرعت بسیار بالاتری برخوردارند. به این دلیل که صرافی‌های غیرمتمرکز، هنوز به ظرفیت نهایی خود نرسیده‌اند، نمی‌توان به قطع این مسئله را عنوان کرد. اما به پیشرفت این صرافی‌ها و عملکرد آنها در سطوح گسترده می‌توان این امر را اثبات نمود.

بزرگ‌ترین اشکال صرافی‌های غیرمتمرکز، نسبت به نمونه‌های متمرکز آن را می‌توان نبود اصول عملکردی عنوان کرد. بیشتر این صرافی‌ها از عملکردهای ابتدایی بازار پشتیبانی نمی‌کنند و معاملات تجاری (مارجین) و مکانیزم‌های استاپ لاس (Stop Loss) برای آنها کاربردی ندارند. از همین رو این صرافی‌ها در حال حاضر پاسخ‌گوی بلندپروازی‌های مشارکت‌کنندگان در بازار نیست. صد البته بسیاری از صرافی‌های غیرمتمرکز مانند بلاک دکس اعلام کرده‌اند که به‌زودی از سازوکارهای جدیدی در ساختار خود بهره خواهد برد.

مقایسه صرافی‌های غیرمتمرکز

در حال حاضر، صرافی‌های غیرمتمرکز با رسیدن به قابلیت‌های پول پذیری، مقیاس‌پذیری و عملکردی فاصله بسیاری دارند و تمام این قابلیت‌های نیازمند به کارگیری های گسترده‌تر توسط سرمایه گذاران است. با وجود این، تلاش‌هایی برای ساختن توکن هایی مبتنی بر شبکه اتریوم صورت گرفته است. از جمله آنها می‌توان به پروتکل ۰x، شبکه «کایبر» (Kyber)، «اتردلتا»، «بلاک دکس» (BlockDX)، «بلاک نت» و «ردکس» (Radex) اشاره نمود. یکی دیگر از پلتفرم‌های مبتنی بر DAO که بسیار منحصربه‌فرد است، «آیدکس» (IDEX) نام دارد. صرافی‌های غیرمتمرکزی که در مراحل اولیه ظهور و فعالیت خود قرار دارند نیز عبارت‌اند از:

«ویوز» (Waves)، «بایننس چین» (Binance Chain) و OasisDEX که توسط  ایجادشده‌اند.

    رزروهای اضافی نیز می‌توانند به‌صورت عمومی یا خصوصی ایجاد شوند.

    رزروها خصوصی، دارندگان سکه‌های خصوصی هستند که به‌صورت داوطلبانه به‌عنوان یک منبع ارز برای صرافی عمل می‌کنند و نرخ‌های ویژه خود را تعیین می‌کنند.

    رزروهای عمومی نیز می‌توانند به‌صورت عمومی فعالیت کنند و عموم نیز به‌وسیله سهیم شدن در سود، از این رزروها بهره می‌برند.

    با بیان نکات مربوط به دو صرافی قبلی، که از حیث قدرت در صدر فهرست قرار داشتند، نوبت به «اتردلتا» است که نسبت به دو گزینه قبلی ضعیف‌تر است.

    اتردلتا در ابتدای فعالیت خود و حتی قبل از عملکرد بدون اشکالش موردحمله و نفوذ قرار گرفت.

    ICO عرضه‌شده توسط اتردلتا، پیش از عملکرد صحیح صرافی منتشر شد.

    سفارش‌های حذف‌شده به‌صورت درون زنجیره‌ای (Onchain) ماین می‌شوند و تا بلاک ماین شده بعدی صبر می‌کنند که این یعنی تبادل و تجارت آنی در این صرافی امکان‌پذیر نیست.

    بررسی و پردازش سفارش‌ها به‌صورت درون زنجیره‌ای صورت نمی‌گیرند، به این حال اتردلتا از سرعتی که پردازش برون زنجیره‌ای مهیا می‌کنند، بهره نمی‌برد و کاربران از سرعت‌پایین انجام عملکردهای مختلف گله‌دارند.

در مورد اتردلتا، تطابق سفارش‌های ثبت شده، به وسیله سرورهای آن صورت می‌گیرد. به دلیل همین متمرکزسازی، سفارشات در دفاتر سفارش در معرض سانسور قرار می‌گیرند، از همین رو فلسفه سانسور گریزی از میان می‌رود، اما امنیت اطلاعات کاربران به قوت خود باقی است. پروژه ۰x به مانند اتر دلتاست با این تفاوت که در ۰x، از زنجیره‌های چند ملیتی استفاده می‌شود. استفاده از چنین زنجیره‌هایی باعث افزایش میزان پول پذیری صرافی شده و می‌توان از دفاتر سفارش بزرگ‌تری را نیز در اختیار گرفت. در ارتباط با ۰x، مشکلات متمرکزسازی اتردلتا نیز وجود دارند و سرورهای متمرکز وظیفه تطابق سازی سفارشات را انجام می‌دهند.

    آیدکس، پلتفرمی است که در دسته بندی مخصوص به خود جای می‌گیرد و در بستر DAO «آرورا» (Aurora) کار می‌کند. آرورا، خود با الهام از بانکداری آزاد ایجادشده است.

    سازندگان آیدکس، به وسیله توکن های DAO، IDXM، AURA و Boreal ساختاری چند توکنی را ایجاد کرده‌اند.

    ایجاد کنندگان بازار در این شبکه AURA دریافت می‌کنند و استفاده کنندگان نیز کارمزد می‌پردازند.

    Boreal، ارزی پایدار است که امکان قرض غیرمتمرکز همتا به همتا را فراهم می‌کند.

    سرمایه‌های غیرمتمرکز آیدکس این قابلیت را به کاربران می‌دهند تا عملیات‌های بانکی (مخصوص شبکه) و قرض را به‌وسیله توکن های Boreal انجام دهند.

    پروتکلی که از آن برای ایجاد شبکه ثانویه و زنجیره‌های فرعی استفاده می‌شود، Snowglobe نام دارد. این شبکه و زنجیره‌های فرعی نیز به بالاتر رفتن قابلیت پول پذیری صرافی کمک می‌کنند.

    آیدکس کاملاً غیرمتمرکز نیست، چراکه آیدکس تنها مرجعی است که می‌تواند تبادلات تائید شده اتریوم را ثبت نماید.

    آیدکس با به ارمغان آورد ظاهر و سرعت یک صرافی متمرکز، توانسته صرافی‌ای هیبریدی را ایجاد نماید.

صرافی OasisDEX را می‌توان رقیب آیدکس نامید. چراکه این صرافی به‌وسیله MakerDAO ساخته‌شده و به دنبال ایجاد تلفیقی از یک سطح مشابه از غیرمتمرکز سازی و استفاده از نظارت موجود در سیستم‌های متمرکز است. بااین‌همه OasisDEX در فاز آلفا قرار دارد و در صفحه «گیت هاب» (GitHub) آن نیز نشانه‌هایی از پیشرفت دیده نمی‌شود.

صرافی OasisDEX برخلاف آیدکس به دنبال استفاده از توکن های مشابه نیست. در حال حاضر توکن های MKR، DAI و اتریوم در این شبکه مورد استفاده قرار می‌گیرند.

    رَدکس در ساختار ایجادکنندگان بازار شباهت‌هایی را با آیدکس دارد. در این صرافی ایجادکنندگان بازار می‌توانند با پول پذیری ای که برای شبکه به ارمغان می‌آورند، قسمتی از وجه خود را پس بگیرند. تا پیش از ظهور آیدکس، این قابلیت مخصوص به ردکس بود، اما در حال حاضر ساختار آیدکس در این زمینه بسیار توسعه‌یافته‌تر از ردکس است.

    برای استفاده از ردکس مستلزم اجرای افزونه «سترن ولت» (Saturn Wallet) بر روی مرورگر خود هستید. لازم به ذکر است که این افزونه ساختاری متمرکز دارد.

    شیوه برخورد با دفاتر ثبت سفارش در ردکس ایدئال نیست. چراکه این دفاتر به‌صورت غیرمتمرکز توزیع نمی‌شوند. اما به‌صورت مداوم به‌وسیله خواندن رویدادهایی که ردکس ایجاد می‌کنند، دوباره ایجاد می‌شوند.

به‌زودی بایننس چین نیز عرضه خواهد شد که به ادعای آنها غیرمتمرکز است. به‌محض عرضه بایننس چین، «بایننس کوین» (Binance Coin)، با نرخ یک به یک معاوضه خواهد شد. ازآنجایی‌که برنامه‌های آن در مارس سال ۲۰۱۸ اعلام‌شده است، اما در حال حاضر به‌روزرسانی‌ای از وضعیت آن در دسترس نیست. باوجود این، به نظر نمی‌رسد که بایننس چین به‌صورت کامل غیرمتمرکز باشد، چراکه خود بایننس نمی‌تواند به‌صورت غیرمتمرکز عمل نماید. به‌علاوه، بایننس از بستن سرمایه‌ها برای جلوگیری از دزدی و سو استفاده، بهره می‌برد، استفاده از چنین ابزاری ملزم به دارا بودن ساختاری متمرکز و کنترل بر سرمایه‌هاست.

در حال حاضر، BlockDX، غیرمتمرکزترین صرافی موجود است. چراکه در هر چهار عملکرد، از پروتکل‌های غیرمتمرکز بهره می‌برد. ازجمله دیگر مزیت‌های که می‌توان به آنها اشاره نمود، همکاری با ۰x است که این امکان را به آنها می‌دهد تا از توکن های اتریوم نیز بهره‌مند باشند. به‌منظور تبادلات همتا به همتا بدون کنترل مرکزی، بلاک نت از تبادلات اتمی استفاده می‌کند که پیش‌تر در مورد آنها صحبت نموده‌ایم. این نوع از تبادلات در فناوری‌ای با عنوان «اکس چت» استفاده می‌شود. به‌علاوه بلاک نت، هم‌پوشانی درون زنجیره‌ای نیز دارد که به‌وسیله استفاده از XBridge میسر می‌شود. با این قابلیت شبکه از یک پروتکل همتا به همتا مبتنی بر DHT برخوردار خواهد شد. از همه مهم‌تر، بلاک DX از یک API غیرمتمرکز استفاده می‌کند که به‌وسیله آن می‌توان بدون نیاز به اخذ مجوزهای لازم، از هاست های محلی استفاده نمود و درنهایت به یک تبادل غیرمتمرکز محض دست‌یافت.

موانع بر سر راه استفاده از صرافی‌های غیرمتمرکز

بدون پردازش مرکزی عملکردهای یک صرافی، مقاماتی همچون مقامات مالیاتی و قانون‌گذار نمی‌توانند فشاری را بر صرافی‌های غیرمتمرکز وارد کنند. در صورت استفاده گسترده از صرافی‌های غیرمتمرکز، صدها میلیارد دلار خسارت به بدنه سیستم‌های قانون‌گذار و مراجع اخذ مالیات وارد خواهد شد. این بدان معنا خواهد بود که به‌جای کنترل سرمایه‌ها توسط باج‌بگیران قانون‌گذار، این خود کاربران خواهند بود که سرمایه‌های خود را کنترل خواهند کرد.

این قانون‌گذاران تا به اینجای کار، از هیچ تلاشی در ارتباط با متوقف کردن بلاک چین و انقلاب این فناوری نوین، دریغ نکرده‌اند. از نمونه این قانون‌گذاری‌ها می‌توان به هند و چین اشاره نمود که تبادل و استفاده از ارزهای دیجیتالی را در کشورهای خود ممنوع نموده‌اند. نمونه‌ای دیگر از اقدامات کنترلی در ارتباط با ارزهای دیجیتالی را می‌توان، عرضه ارزهای دولتی دانست که از شفافیت لازم برخوردار نیستند. «پترو»، ارزی دولتی که از جانب دولت ونزوئلا و با پشتوانه‌ای کالایی عرضه‌شده است، ازجمله این نوع ارزهاست. به‌علاوه شرکت‌های غول‌پیکر جهانی مانند IBM به دنبال ایجاد اکوسیستم‌های بی‌نیاز به کسب مجوز هستند که بر پایه بلاک چین ساخته‌شده‌اند.

بسیاری از صرافی‌ها ادعا می‌کنند که در حال غیرمتمرکز کردن فعالیت‌های خود هستند؛ این دسته از صرافی‌ها به بهانه سرعت‌بالای سیستم‌های متمرکز، اقدام به توجیه استفاده خود از چنین ساختارهایی می‌کنند. چه این ادعا درست باشد و چه تنها برای توجیه کردن کارها از آنها یاد کنند، پروتکل‌های فعلی ملزم به تغییر به سمت غیرمتمرکز شدن‌اند.

ایجاد یک صرافی غیرمتمرکز

یک مدل ایده آل از یک صرافی غیرمتمرکز می‌بایست DAO باشد. این بدان معناست که این باید شفاف باشد، کنترل دارایی‌ها بر عهده دارنده آنها باشد، سازمانی رایانه محور باشد که خود نمونه‌ای پیچیده‌تر از یک برنامه کاربردی غیرمتمرکز است. در این صورت است که می‌توان مطمئن بود، ساختار ایجادشده غیرمتمرکز است و به‌جای نهادهای بالاتر، کاربر اختیار تصمیم‌گیری و کنترل دارایی‌های خود را دارد.

اثبات هویت در یک صرافی غیرمتمرکز و به‌ویژه یک DAO کم اهمیت نیست. یکی از راه‌حل‌هایی که برای این مشکل ارائه می‌شود، استفاده از هویت‌های غیرمتمرکز است که در آنها، اسامی خود بیانگر مالکیت است. از هویت‌های غیرمتمرکز فعلی می‌توان به NuID، Identity.foundation و Sovrin اشاره نمود. در حال حاضر، صرافی‌های دیجیتالی از ایمیل‌ها و ثبت‌نام به‌وسیله ایمیل برای تائید هویت افراد حاضر در آنها استفاده می‌کنند که بی‌شباهت به وب‌سایت‌های مشابه نیست. با این حال، هر سرویسی که نیازمند ایمیل شما باشد، یا دارایی‌ای که بر روی سرورهای متمرکز اجرا شود، کاملاً غیرمتمرکز نخواهد بود.

اول از همه، ایجاد یک صرافی ارزهای دیجیتالی مستلزم برآورده شدن، چهار عملکرد اصلی است که در ابتدای بحث به آنها پرداختیم. این پروسه‌ها خود شامل امکان کنترل دارایی‌های توسط کاربر، اجرای شبکه بر پایه چندین نود، افشا نشدن اطلاعات کاربران و اصالت کیف پول‌های موجود، می‌شود. سپس پروسه‌ای ساخته می‌شود که اطلاعات واردشده توسط کاربر را به قرارداد هوشمند تطابق می‌دهد. این اطلاعات می‌تواند کلیک بر روی گزینه «خرید» باشد.

مسئله بالا را می‌توان پایه‌ای‌ترین موضوعی دانست که هر صرافی غیرمتمرکزی در راستای آن ایجاد می‌شود. باوجود این، تنها یک نقطه متمرکز بر روی سیستم می‌تواند نقاط ضعفی را به همراه داشته باشد. با کنار گذاشتن مسائل فنی و تکنیکی ساخت یک صرافی غیرمتمرکز، درست به‌مانند یک DAO، وجود یک مدل نظارتی ضروری است. حال این مدل نظارتی هم می‌تواند توسط کاربر اعمال شود و یا هم توسط ایجادکنندگان صرافی. به‌علاوه صرافی ملزم به دست یابی به اثر شبکه‌ای است تا به‌وسیله آن مقیاس‌پذیر شود و بتواند حجم کافی‌ای از پول پذیری را در خود داشته باشد.

برای درک بهتر مفهوم کارکرد یک صرافی غیرمتمرکز، در ادامه نگاهی خواهیم انداخت به خلاصه‌ای از الگوریتم صرافی BlockDX. در این نمونه تطابق سفارشات را به‌وسیله تبادل اتمی شرح خواهیم داد. (این توضیحات با کمک صفحه گیت هاب بلاک نت آماده‌شده است.)

یک: آغازکننده یک X محرمانه را ایجاد می‌کند و سپس آن را هش نموده تا (H(X به‌دست آید.

آغازکننده همچنین جفت کلیدهای عمومی و خصوصی را نیز ایجاد می‌کند. این کلیدها با عناوین کلید عمومی i1 و i2 و کلید خصوصی i2 و i2 شناخته می‌شوند.

پاسخ‌دهنده جفت کلیدهای خصوصی و عمومی را با عناوین کلید عمومی r1 و r2 و کلید خصوصی r1 و r2 ایجاد می‌کند.

دو: آغازکننده (H(X و کلید عمومی i2 را با پاسخ‌دهنده به اشتراک می‌گذارد.

پاسخ‌دهنده کلید عمومی r1 را با آغازکننده به اشتراک می‌گذارد.

سه: آغازکننده TxAb را ایجاد می‌کند.

TxAb می‌تواند بعد از زمان T2 به‌وسیله کلید i2 بازیابی شود. در هرزمانی TxAb می‌تواند به‌وسیله تائید هویت کلید خصوصی r1 و نمایش X محرمانه بازیابی شود.

آغازکننده TxAb را در شبکه به اشتراک می‌گذارد.

چهار: پاسخ‌دهنده TxAb را تائید می‌کند. پاسخ‌دهنده TxBb را ایجاد می‌کند. TxBb را می‌توان پس از زمان T1 به‌وسیله کلید خصوصی r2 بازیابی نمود. با تائید هویت کلید خصوصی i2 و نمایش X محرمانه در هرزمانی می‌توان TxBb را بازیابی کرد.

پاسخ‌دهنده TxBb را در شبکه به اشتراک می‌گذارد.

پنج: آغازکننده TxBp را ایجاد می‌کند که به‌وسیله استفاده از کلید خصوصی i2 و X محرمانه، باعث صرف شدن TxBb خواهد شد. با به نمایش درآمدن X، پاسخ‌دهنده می‌تواند TxAp را ایجاد نماید که به‌وسیله کلید خصوصی r1 باعث صرف شدن TxAb خواهد شد.

به‌منظور ساده‌تر کردن پروسه بالا باید گفت که کاربران می‌توانند کنترل سرمایه‌های خود را به‌دست بگیرند و سفارش‌ها را از جانب خود در شبکه به اشتراک بگذارند. ازآن‌جهت که هیچ سرور متمرکزی در میان نیست، جنبه‌های امنیتی و رمزنگاری فرایند از جانب کاربر صورت خواهند پذیرفت.

بامطالعه و درک مفاهیم و تعاریف گفته‌شده در این مقاله، قادر خواهیم بود تا صرافی‌های غیرمتمرکز را از انواع متمرکز آن تمیز دهید و تصمیمات آگاهانه‌تری را اتخاذ نمایید.