به گزارش پایگاه خبری بانکداری الکترونیک، اصطلاح «نئو» برای توصیف چیزی جدید، مدرن، متحول یا اصلاح‌شده به کار می‌رود. نئوبانک‌ ها همان فین‌تک‌هایی هستند که پلتفرم بانکداری سنتی را به چالش می‌کشند.

نئوبانک‌ ها معمولاً به‌عنوان یک پیشنهاد کاملاً دیجیتالی به بازار می‌آیند.

آنها با هدفی خاص بدون اینکه حضور فیزیکی داشته باشند، بر مجموعه‌ای محدود از محصولات متمرکز می‌شوند.

اگرچه نئوبانک‌ها مانند بانک‌های دیجیتالی هستند، اما معمولاً منشور بانکی ندارند و خدمات خود را از طریق موسسات رسمی ارائه می‌کنند.

یکی از نمونه‌های نئوبانک‌ ها «Chime» است.

«Chime» یک شرکت فناوری مالی آمریکایی است که با ایده ارائه حساب‌های جاری بدون هزینه، با دسترسی زودهنگام به پرداخت‌های سپرده مستقیم وارد بازار شد.

به طوری که درصد سود سالانه رقابتی را به صاحبان حساب پرداخت می‌کند.

این شرکت اساسنامه بانکی ندارد، و بنابراین نمی تواند به طور قانونی محصولات بانکی خود را ارائه دهد، مگر اینکه شریکی با منشور و اساسنامه مالی داشته باشد.

به همین خاطر، «Chime» تصمیم گرفت خدمات خود را از طریق «The Bankcorp Bank» ارائه دهد.

نئوبانک به عنوان یک سرویس

مشارکت نئوبانک‌ها و مؤسسات بانکداری سنتی به مدلی از بانکداری به عنوان سرویس نمو پیدا کرد.

بانکداری به عنوان سرویس به فین‌تک‌ها اجازه می‌دهد به پلتفرم عملیاتی سنتی و منشور بانکی دسترسی داشته باشند.

مدل‌های مختلفی از بانکداری به عنوان سرویس وجود دارد، اما به طور کلی، این مدل به بانک‌ها اجازه می‌دهد تا به پلتفرمی که امکان مشارکت نئوبانک‌ ها در آن وجود دارد، «برچسب سفید» بزنند.

این در حالی است که این روابط نیازمند برخی فناوری‌ها و پیچیدگی‌های مربوط به انطباق با قوانین و مقررات هستند.

البته مدل‌های مختلفی نیز در این فضا وجود دارد و شرکا می‌توانند راه‌حل‌هایی در حوزه‌های یکپارچه‌سازی فناوری و انطباق با قوانین یا مالکیت کامل و مستقل را ارائه دهند.

نئوبانک فرصتی پیش روی بانک‌های محلی

نئوبانک‌ هایی که به شریک بانکی نیاز دارند، باید برای دسترسی به پلتفرم بانکی هزینه‌ای را پرداخت کنند.

معمولاً بانک‌ها می‌توانند بابت محصولات و خدمات خود، مانند ارائه راه‌حل‌های اعتبارسنجی و نظارت بر انطباق بر قوانین، هزینه‌ای را دریافت کنند.

علاوه بر این، بانکی که این مشارکت را ارائه می‌دهد، انتظار دارد که به سپرده‌ها یا وام‌ها دسترسی داشته باشد، چرا که دارنده واقعی حساب‌های موجود در این قرارداد خود بانک است، اگرچه این امر لزوماً برای مشتری نهایی نئوبانک شفاف نیست.

نئوبانک‌ هایی که دبیت کارت‌ یا کارت‌های اعتباری ارائه می‌دهند، درآمد پایاپایی را نیز کسب می‌کنند، که بانک می‌تواند میزان آن را پیش‌بینی کرده و سهم خود را برداشت کند.

به طور خلاصه، بانک‌های محلی می‌توانند وام‌ها، سپرده‌ها و درآمدهای بدون بهره را از طریق مشارکت با نئوبانک ها افزایش دهند.

علاوه بر این، بانک‌ها با ایجاد تعامل با فین‌تک‌ها می‌توانند محصولات و خدمات خود را از طریق مشارکت‌های نوآورانه گسترش دهند و توانایی خود را برای ادغام با ارائه‌دهندگان خدمات طرف سوم بهبود بخشند.

بانکداری به عنوان سرویس به بانک‌ها اجازه می‌دهد تا از کانال‌های نوظهور برای ایجاد رابطه با مشتریان جدیدی که در نهایت به خدمات بانکی نیاز دارند، استفاده کنند.

با وجود اینکه نئوبانک‌ ها مانند بانک‌ها ظاهر می‌شوند، امابه هر حال به یک حامی بانکی نیاز دارند و بانک‌های محلی باید از طریق کانال‌های جدید رشد کنند.

بانکداری به عنوان سرویس یک راه منحصر به فرد برای افزایش رشد، بهبود جریان‌های درآمد بدون بهره و ایجاد قابلیت‌های فناورانه جدید است.

با این حال، ورود به این فضا مستلزم درک عمیق ساختار، روابط و محیط است.

مترجم: فرزانه اسکندریان
منبع: https://hartmanadvisors.com/neobanks-and-banking-as-a-service-the-community-bank-opportunity/